Eduardo Malta

Eduardo Nuno Alão de Albuquerque Malta, pintor portugués formado na Escola de Belas Artes de Porto, foi un afamado retratista da alta sociedade e a realeza, fundamentalmente de Portugal, pero tamén doutros países de Europa, entre eles España. En Madrid pasou varias tempadas e expuxo as súas obras en varias ocasións. En 1928 retratou ao Xeral Primo de Rivera dacabalo, un óleo sobre lenzo de 295 x 310 cm.

En 1936 viaxou a Brasil e retratou ao entón presidente Getulio Vargas así como a integrantes do goberno e personalidades da sociedade brasileira. Foi membro da Academia Nacional de Belas Artes de Portugal e correspondente da Real Academia de Belas Artes de San Fernando de Madrid. Recibiu prestixiosos premios e condecoracións, entre elas a medalla das Belas Artes de Portugal. Desde 1959 ata a súa morte en 1967 dirixiu o Museo Nacional de Arte Contemporánea de Lisboa.

Malta desenvolveu interesantes facetas como ilustrador, escultor, escenógrafo e escritor. Ademais era experto en porcelanas e antigüidades. Como ilustrador, destaca a súa colaboración co escritor Augusto de Santa Rita (“Pápim”) no suplemento infantil Pim-Pam-Pum! para o xornal O Século, do que foi director artístico de 1925 a 1930.

Ademais dos retratos, na súa produción abundan os cadros etnográficos de homes e mulleres da vila costeira de Nazaré, na zona centro de Portugal, a quen representa cos característicos traxes tradicionais e en escenas vinculadas a tarefas de pesca.

Como retratista, Eduardo Malta segue aos pintores portugueses Nuno Gonçalves e Cristovao de Figueiredo e evidencia influencias estéticas do modernismo. O seu estilo é inconfundible. Son retratos elegantes, sobrios de cor, pouco contrastados, e as figuras adoitan ter detrás un fondo neutro. Retrata sempre a partir do natural, do pousado dos modelos, evita facelo a partir de fotografías.

No Museo Provincial pode contemplarse un cadro de Eduardo Malta, depositado polo Museo Nacional Centro de Arte Raíña Sofía por Orde ministerial do 8 de maio de 2012. Trátase do Retrato de Maria Lurdes Alao de Alburquerque, a esposa do pintor. Un lenzo de 120 x 80 cm pintado ao óleo en 1929 que mostra as características esenciais da pintura deste autor. Austeridade cromática e entoación fría, ausencia de xoias e aderezos, unicamente a alianza na man esquerda, preocupación por representar con sinxeleza a calidade dos tecidos, trazos do rostro ben definidos… Un retrato que mostra a imaxe dunha muller nova, serena, estilizada, refinada e moderna.

A obra está asinada e datada en Madrid e no ángulo superior dereito aparece pintado o escudo heráldico correspondente á ascendencia do personaxe, algo que adoitaba ser habitual nos retratos deste pintor.

LY/ Departamento de Belas Artes MPL